เมียสาธารณะ

“ถนนสายนี้ไม่ใช่สีเทา แต่เป็นถนนสายสีดำ ดำสนิทยิ่งกว่ากลางคืน ต่อให้วันหน้าคุณคิดถอนตัว คุณก็ล้างสีดำออกไม่ได้ ความมืดจะฝังแน่นอยู่ในใจของคุณ เกาะกินความสว่างและความดีงามที่คุณมีไปจนตาย”

“แต่คุณก็อยู่บนถนนสายนี้นี่คะ”

“ผมเป็นคนสร้างถนน สีดำหรือสีไหน ๆ ก็ทำอะไรผมไม่ได้”

“ส่วนฉันไม่ต่างจากคนตาย ถ้าสีดำอยากเกาะกินคนใกล้ตาย ก็ให้มันกินไปเถอะ”   

“คุณแค่ใกล้ตาย แต่คุณยังไม่ตาย”

“ที่ฉันยังไม่ตาย เพราะฉันอยากลากเขามาตายด้วย เขาตายตอนไหนฉันก็ตายตอนนั้น อย่างน้อยฉันก็อยากมีเขาลงนรกเป็นเพื่อน”

“งั้นถ้าคุณตาย ผมจะช่วยทำศพให้คุณเอง”

“ทำศพให้ฉันคนเดียวพอนะคะ ส่วนศพของเขาปล่อยให้แห้งกรังอยู่กลางถนนนั่นแหละ”

หมายเหตุ : 

นิยายเรื่องนี้มีความดิบ ดาร์ก และความเจ็บปวดทางกายและใจ รวมถึงด้านมืดในเรื่องเพศที่ตรงทื่อ ตามบทบาทของตัวละคร โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านค่ะ

เป็นนิยายในสไตล์ที่ไม่เคยเขียนมาก่อน ขอกำลังใจจากนักอ่านทุกคนด้วยนะคะ ^^